niedziela, 1 lipca 2018

Moje wiersze

Link do strony z wierszami.

Tu



Potęga umysłu


mój mały książę mam swoją różę
o płatkach tak czerwonych, aksamitnych
wonnych

mam swoją różę bez kolców
wśród błękitu, znaków słońca
złotych promieni
mam swój kwiat z błyszczącymi brzegami

wśród soczystej zieleni i spalonej słońcem lata

każdy dzień jest płatkiem
nazwałam go różanym
 perlącym się wśród wschodów
 budzących rześki  poranek.

pilnuję tego co było, co jest
tkam całe życie.
tylko jedrn kwiat dla tysięcy nocy
nazwałam go różą
najstarszą
jak wszechświat


2 komentarze:

  1. Pięknej użyłaś metafory: Twój świat jak kwiat, a dni jak jego płatki...
    Taki świat pozwala przetrwać najgorsze dni i najczarniejsze noce:-)
    Ze zdjęcia promieniejesz jak światło poranka, tak trzymaj!

    OdpowiedzUsuń
  2. Przepiękny wiersz :) Masz talent :)

    OdpowiedzUsuń