Skarpety z owczej wełny

Wszystko co dobre szybko się kończy...tak dobiegł końca mój urlop i pobyt w Polsce. Chwile z bliskimi -rodziną. Z zapasem nowych sił w Londynie. Z pobytu w Polsce przywiozłam sobie kosmetyki, bardzo cenię nasze rodzime wyroby są lepsze od okrzyczanych zachodnich firm, ale o nich w innym poście. Dzisiejszy post poświęcam  prawdziwym góralskim skarpetom robionymi potrójnymi oczkami z owczej wełny. Nie ma tak ciepłych skarpet jak te. Kupiłam je na miejscowym jarmarku u górala, który bardzo się ucieszył, że będą w Londynie:) Skarpety takie nosiły dzieci w dawnych czasach do butów nazywanych w moim regionie- Poznańskim - piorunami. Myślę, że nazwa związana z niebezpiecznym chodzeniem, ale zabawa dla dzieci była wyśmienita. Jeżdżiły na nich jak na nartach-prawie:)  Znam to z opowiadań mojego taty:) opowiadał mi też o takich skarpetach i o tym jak obladzały się, bo długo przebywało się na dworze.

• pioruny wych. z użycia [drewniaki, obuwie o drewnianym spodzie]: A kilkoro wybrańców nosiło pieruny. Były to wierzchy ze starych butów, przybite do grubej drewnianej podeszwy. Albo: okuloki, kujuny, pieruny sie mówiło to jest to samo, drewniane buty. Idziemy ulicą Kraszewskiego i załoga zakładów odzieżowych wyszła. Niektórzy ludzie płakali. Szli w roboczych ubraniach i tych "pierunach" okulokach na nogach i słychać było buch, buch. Pioruny natomiast miały podeszwę drewnianą, lecz wokoło obite były skórą. Chodziło się w nich trudno, bo podeszwa była sztywna, nie zginała się, lecz za to pierwszorzędne były do ślizgania się na lodzie. Jak tak dalej pójdzie, to ludzie będą na ulicy w laczkach chodzić, albo poodnajdują dziadkowe pieruny. Inform.

Do dzisiejszej stylizacji wykorzystałam wszystkie moje ludowe elementy. Nie są to oryginalne rzeczy zakupione w Polsce- z wyjątkiem skarpet, ale bardzo dobrze naśladują:) spódnica ebay, bluzka i szmatka:) tk maxx.