Kartka z pamiętnika. Sprawozdanie z baletu Giselle.

Szybka decyzja i poszłyśmy z przyjaciółką na przedstawienie baletowe Giselle. Bilet na klasyczny balet trochę kosztuję. Wpada przyjaciółka i...
- Jest za połowę ceny. Delikatnie podpowiadam-następnym razem, bo mam Wikingów w głowie i nie mogę zapomnieć tego, co robili. Wczuwam się w ból torturowanego człowieka i romanse mi nie pasują. Przyjaciółka - Następnego razu nie będzie, idziemy. Zostawiłam Wikingów w spokoju, bo balet to jak skok do nieba i taniec potrafi zdziałać cuda.
Nie wracałyśmy do swoich domów, bo nie opłacało się, a część czasu dzielącego nas od spektaklu spędziłyśmy...przy czarodziejskiej kuli:)

Przyjaciółka- tym razem ona zasugerowała- Jolu idziemy wzdłuż Wisły ok;) Dobrze napisałam tak nazywamy Ize:), czyli Tamizę;) trochę zmartwiłam się, bo to spory kawałek drogi, ale dałam radę;) Za to takie zdjęcia mi ,,fon,, zmajstrował. Ja tylko dotknęłam;)
Chciałoby się powiedzieć ...dobry telefonik...kochany telefonik...tylko nie zepsuj się, bo się do niego przyzwyczaiłam i to już mój ,,blogwianin,,
To on prawie wszystkie zdjęcia robił;) Wiem, że nieraz zepsuje, ale wiele razy się postara:) Nikon jest. Wprawdzie z nieodpowiednim obiektywem do modowych stylizacji, bo od 70 m, ale ...wolę telefon:)

Nie żałuję tak było cudownie. Wiem, że często rezygnujemy z takiego spędzania czasu, bo inne atrakcje bardziej kuszą i w tych czasach jest tyle możliwości, ale polecam spróbować, bo taniec to jak ,,ambrozja,, dla duszy;) Tancerze ukazują uczucia przez taniec. To jak przejście w inny wymiar i po takim przedstawieniu stajemy się lepsi. To jak tabletka uzdrawiająca psychikę i wcale nie przesadzam. Dobrze wyjść poza granice codzienności.
Balet w London Coliseum. Budynek stary, a przez to nastrojowy. Zdobienia z dawnych czasów, ślicznie zdobione sufity i balkony. To jakbyśmy znalazły się w innej epoce.

Podczas spektaklu jest zakaz fotografowania, więc nie mam zdjęć.
Gaśnie światło i zaczyna się: Wioska podczas winobrania (piękna dekoracja dawnej wioski) Przychodzi konkurent Giselle Hilarion i wiesza upolowanego ptaka na pułapie domu ukochanej. Odchodzi i pojawia się tańcząca Giselle, która trzyma kwiatek. Wróży sobie: tak czy nie. Kwiatek odbiera jej drugi starający się, a jest to książę Albert przebrany za chłopa- Loysa. Zaloty Loysa bardziej jej odpowiadają. Wyrywa pozostałe płatki i kiwa głową -tak, zaczynają tańczyć. Z domu wychodzi matka dziewczyny Berta, która nie jest zadowolona z tych zalotów. Chłopi bawią się, bo jest finał zbierania winogron. Giselle i książę tańczą i radują się, cieszy ich zabawa. Odgłos nadjeżdżających jeźdźców: przyjeżdża prawdziwa narzeczona księcia. Giselle tańczy i otrzymuje od niej klejnot, zakłada go na szyje. Wszyscy bawią się i cudownie tańczą. Pierwszy konkurent Hilarion podchodzi do miejsca, w którym książę ukrył pelerynę i szpadę. Z domku Berty wychodzi narzeczona księcia, która wśród tańczących dostrzega przyszłego męża. Jest bardzo zaskoczona, bo widzi go w ubraniu chłopa. Podchodzi Giselle i w tej chwili zjawia się Hilarion, który podaje jej pelerynę i szpadę księcia. Giselle nie może uwierzyć w to, że została oszukana. Podchodzi do księcia i pokazuję, że jest jej. Książę nie robi nic stoi i nie zwraca uwagi na Giselle. Wtedy dziewczyna rzuca klejnot, który otrzymała od narzeczonej księcia. Z żalu pęka jej serce i pada martwa. Książę podbiega, ale jest już za późno. W tym momencie kończy się akt pierwszy.

Akt drugi: Scena pełna mgły i mrocznej scenerii. Las i delikatne księżycowe światło. Samotny grób Giselle. W lesie poluje jej pierwszy konkurent z towarzyszami. Są trochę zdenerwowani, bo zrobiło się późno, a żyją tam straszne widma Willidy żądne ofiar. Wychodzą widma, tańczą ... i zabijają Hilariona. Z grobu wychodzi Giselle, która ma dzisiaj zostać przyjęta w ich szeregi. Pojawia się królowa widm Mirta, tańczy -cudowne widowisko. Gisella też tańczy jest to jeden ze słynniejszych tańców solowych. Do grobu podchodzi książę, który bardzo tęskni za Giselle. Widzą to widma i chcą go zabić. Ratuje go Giselle, biorąc w ramiona, tańczą razem. Nastaje świt i Albert jest uratowany, bo znikają widma. Musi też odejść Giselle. Widzi ją ostatni raz (wszyscy wczuwamy się w sytuacje księcia. Ostatni raz w tym życiu widzi ukochaną. Kochał ją (mały cynizm: to, że przez niego umarła nie ma znaczenia) Ostatnie pocałunki...dotyk dłoni...znika. Książę pada zemdlony (w tym momencie ronimy chociaż jedną łzę)
 The End

Nie było ciepło, ale postanowiłam włożyć elegancką sukienkę i odpowiednie buty. Uważam, że udział w takim przedstawieniu zobowiązuję nas do odpowiedniego stroju. Niestety nie ma już wymagań do stroju tak jak było dawniej. Kiedyś nie weszłoby się bez wizytowego stroju. W tej chwili wiele osób przychodzi w strojach sportowych. Sukienka jest w kolorze granatowym. Ma tiulowe rękawy. Do niej dobrałam beżowe dodatki.
Ciekawa jest broszka, bo pochodzi z dziewiętnastego wieku (musiałam mieć coś starego)
Sukienkę znalazłam w SH -Next.

Za wszystkie odwiedziny i zostawiane komentarze serdecznie dziękuję.