tajemnice starych fotografii

Kocham ten czas ,stary fotel,
na którym siadam, by spojrzeć w kierunku
zebranych fotografii
chwile, które były ze mną

ale czy będę jeszcze młoda
odbiję się tak wysoko,spojrzę w światło
zatańczę jak biały rumak z grzywą długą
wijącą się pośród gwiazd

kocham dzisiejsze godziny
i zapach ciast, które piekę wnukom
ciepło ludzi patrzących na moje zmarszczki
moja niedołężność jest ochroną
rozbraja mnie,młodość

czy będę jeszcze mogła biec z prędkością
młodych nóg
a wiatr towarzysz beztroski,włóczęga
z dawnych lat wróci do mnie
a razem tak jak kiedyś pobiegniemy w stronę
starej gruszy, cukrówki
na wiejskim podwórku pełnym spadających owoców
siądziemy na drewnianej ławeczce, tak jak dawniej
przywołamy zaginiony czas



 Zdjęcie wzięte z internetu, ale nie wiem do kogo należy,mam nadzieję, że nie naruszam czyjegoś autorstwa