Rozmawiajmy

Wnerwiający i mniej wnerwiający ludzie:)

Nie jestem psychologiem i daleko mi od oceniania ludzi. Żyjąc na tej planecie nauczyłam się, że obserwuję drugiego człowieka na tyle na ile pozwoli mi wejść do,,swojego ogródka,, Jako młoda kobieta pełna ideałów świeżo po szkołach lubiłam oceniać i ktoś, kto odbiegał od mojego ukształtowanego wizerunku był omijany i myślałam prostak. Dopiero z czasem zauważyłam, że sztywne ramy eliminują wielu bardzo ciekawych ludzi, którzy łamią schematy tylko dlatego, że nie chcą żyć w steoretypie.

Jedna z ocen gdzie bardzo pomyliłam się to dawno temu na wczasach. Akcja rozgrywała się na polu namiotowym. Obok stał namiot młodego mężczyzny posiadającego psa. Skóra tego człowieka pokryta była tatuażami, chodził w dziwacznych ubraniach, kolczyki poprzypinane tu i ówdzie. Natychmiast wzbudził we mnie niechęć i blokadę. Z drugiej strony dwóch młodych chłopaków, bardzo miłych, mówiących dzień dobry. Pomyślałam wtedy: To jest przyszłość i tak powinien zachowywać się młody człowiek. Po czasie: młodzi chłopcy urządzili nocną imprezę taką, że musiała przyjeżdżać policja. A dziwak był grzeczny, dbał o psa, chodził na wschody i zachody słońca i nie w głowie miał zakłócanie spokoju drugiego człowieka. Wtedy nauczyłam się, że ocena tego, co ,,w kimś siedzi,,to bardzo trudna sprawa. Są ludzie, którzy mają potrzebę określania swojej indywidualności, a to nie oznacza, że trzeba ich omijać.
Inny przykład to twórczość. Słoneczniki Vincenta van Gogha obraz ciepły bliski nam, przy którym odpoczywamy.

Patrzymy na ten:)

Nie jest to malarstwo relaksacyjne:) wręcz powiedziałabym denerwujące. W podświadomości powstają pytania: Co to jest? Dlaczego w taki sposób przedstawiony?
Autor o dziwnej psychice, a może nie jest zupełnie normalny.
Autorem obrazu jest John Henry Fuseli, malarz, który urodził się w Szwajcarii, ale malował i żył w Wielkiej Brytanii. Lubił uzupełniać swoje obrazy o elementy fantastyczne, baśniowe nieraz pochodzące z koszmarów nocnych;) W taki sposób chciał przenikać w psychikę odbiorcy.

Inność ostatnio zauważona i nie będę dzielić jej na części:) Jadąc metrm zauważyłam śpiącego męźczyznę. Siedział naprzeciwko mnie i spał. Nie chodzi o to, że spał, bo to często się zdarza. Nieraz w metrze sama zasypiam. Zaciekawił mnie strojem, bo ubrany bardzo elegancko. Stalowy wełniany garnitur do niego dobrana koszula w cienkie niebieskie paski i niebieski krawat. Czarna skórzana aktówka i piękne buty. Wizerunek biznesmena. Na głowie miał toczek. No właśnie ten toczek zburzył moje szufladkowanie, bo nawet jeśli nie chcielibyśmy to porządkujemy,a to właśnie tak robimy przez zamiłowania do zrozumienia dlaczego. Toczek był z jedwabiu w kratę w kolorze:turkus, granat, róż, szafir, zieleń. Nie umiem zrozumieć, po co mu ten toczek?:) Nie dlatego, że był nieładny, tylko dlatego, że mnie intrygował.
A jak wy odnosicie się do niestereotypowego wyglądu czy zachowania?;)

Mam parę dni urlopu. Nie poleciałam do Polski, bo polecę dopiero na uroczystość:) W lipcu moja córka wychodzi zamaż i trzeba być ekonomiczną:) Mając parę dni wolnego można domyślać się  co mnie w jakimś stopniu zajęło. Szafa i segregacja:) Od dłuższego czasu mnie martwiła i teraz udało mi się wszystko poukładać, wiem, że to już kolejny raz:)

Tak wybrałam się na uzupełnianie zapasów jedzeniowych. Przed zakupami strój wydawał mi się idealny. Po:zrobiło się tak ciepło, że ,,gotowałam się,, i zła byłam z decyzji o ciepłym stroju.

Za wszystkie odwiedziny i zostawiane komentarze serdecznie dziękuję.