Moje wiersze

W nowszym wydaniu

dawno, dawno temu, jak w znanej baśni

całkiem niedawno, jeśli spojrzę we właściwą stronę

lodowy koń ostrzy podkowy

pędzi przez lód, śnieg , zmarznięty staw

wyobraźnia otoczyła go lasami i cichą nocą z gwiazdami

zimowy sen , gdzieś za nami

jak baśń Andersena

zostają okruchy, bo życie nie chce być bajką

słodką przestrzenią małych kroków, wesołą huśtawką

czas ma wiele stron unosi w górę , opada

opada i wiem, że to chwilowe

patataj, patataj słychać oddalający się tętent gdzieś na linii horyzontu srebrna grzywa

zatrzymać chwilę, a może zostawić czas na nowy obszar, ten którego nie znam